ZIMOWE WIŚNIE
Izabella Teresa Kostka

ZIMOWE WIŚNIE (tekst oryginalny w j. włoskim)

Wstydzą się wiśnie
zimowej nagości,
żałują kwiatów,
to obnażone relikty minionego piękna
opadłego na ziemię
z podmuchami wiatru.

Zgłodniałe słońca
drapią chmury,
by zerwać kotarę z nadziei,
czekają na powrót świeżego listowia
jak ja
na ostatnią pieszczotę.

•

CILIEGI D’INVERNO

Si vergognano i ciliegi
della nudità d’inverno,
rimpiangono i fiori,
spogli relitti della bellezza
caduta a terra per le raffiche di vento.

Affamati di sole
graffiano le nuvole
per togliere il sipario dalla speranza,
attendono il ritorno del fresco fogliame
come me
quell’ultima carezza.

Izabella Teresa Kostka
“Myśli zebrane” 2018 / 2019